Het straatnaambordje van Gebed Zonder End

Ken je de uitspraak ‘Een gebed zonder eind’? Je zegt dit over iets dat maar doorgaat; er komt geen einde aan. Waarom draagt een steegje in het Amsterdamse centrum deze naam? 

In de middeleeuwen werden er maar liefst 21 kloosters gesticht op de Oudezijds Achterburgwal en De Nes: ongeveer één zesde van dit gebied bestond uit kloosters. Mensen grapten: “er komt geen einde aan het gebed hier!”, waarna de steeg tussen de Grimburgwal en de Kuiperssteeg werd omgedoopt tot Gebed Zonder End. 

Op de plek van de steeg zelf stond vroeger het Sint Claraconvent, een nonnenklooster dat rond 1397 gesticht werd. Het kloostererf omvatte het zuidelijkste blok tussen de Nes en Oudezijds Voorburgwal, maar reikte net niet tot aan de Grimburgwal omdat hier de middeleeuwse stadswal lag. De stadsmuur heeft er gelegen van 1481 tot ca. 1600.

De meeste panden die grenzen aan de steeg zijn oude pakhuizen. Op de begane grond van deze pakhuizen, waarvan de achterkant uitmondt in de steeg, stonden voorheen de paardenstallen. Nu is een groot deel van de steeg ingenomen door het terras van het restaurant Kapitein Zeppos.

Tijdens de alteratie in 1578 werd de katholieke stadsregering van Amsterdam afgezet. Amsterdam werd een protestantse stad. De katholieke kloosters verdwenen of kregen een maatschappelijke functie, maar het steegje Gebed Zonder End bleef bestaan. 

Het blijft een bijzonder steegje. Niet alleen door haar geschiedenis, maar ook door haar naam. En dat vinden meer mensen: het straatnaambordje van Gebed Zonder End is het meest gestolen bordje van Amsterdam. Om de boeven te slim af te zijn, is de straatnaam nu op de gevel geschilderd.