Raamgracht

Deze gracht was dé plek voor de textielweverijen. Ook werd het textiel hier gekleurd en uitgehangen om te drogen. De Raamgracht dankt haar naam aan de ouderwetse ‘droogrekken’ die hiervoor werden gebruikt. Zo'n ’raam’ was niets anders dan een oude houten plank, waar het textiel overheen werd gehangen.

Het kleine grachtje ligt vol met woonboten. Woonboten in Amsterdam hebben hun oorsprong in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, toen er een groot woningtekort in Nederland ontstond. Door het tekort aan traditionele woningen en de overdaad aan grote schepen die niet meer gebruikt werden, begonnen mensen binnenvaartschepen om te bouwen tot woonruimtes. Deze waren vaak een stuk ruimer dan het aanbod aan huizen op de wal.

Dit bleek een enorm handige oplossing en leidde tot een explosieve groei van het aantal woonboten in de stad. De gemeente ging er destijds vanuit dat wonen op het water slechts een tijdelijke oplossing zou zijn – een soort ‘tussenwoning’ voor wie op een wachtlijst stond voor een woning aan wal. Maar in de jaren '60 en '70 nam de populariteit van woonboten opnieuw een enorme vlucht. Met name de ‘schark’ was in trek. Deze mix van een schuit(onderkant) en een woonark(bovenkant) is de ideale combinatie van een woonhuis dat zich door de grachten kan bewegen.

De alternatieve woonstijl viel goed in de smaak, en het merendeel van de woonbootbewoners had dan ook niet meer de intentie om terug naar de wal te gaan voor een woning. Tegenwoordig telt Amsterdam zo’n 2.800 woonboten, die allemaal een vaste ligplaats hebben.