Telefooncel

Vanaf 1933 verschenen er in Nederland honderden openbare telefooncellen, een onmisbaar onderdeel van het straatbeeld in die tijd. De allereerste telefooncel die in Nederland werd geplaatst, stond op het Valeriusplein in Amsterdam. Deze eenvoudige, maar functionele telefooncellen waren stalen gebouwtjes met glazen wanden en ontworpen door Leen van der Vlugt, een architect die ook bekend staat om zijn ontwerp van de Van Nellefabriek in Rotterdam.

Voor de wandelaars uit de generatie van Tom waarschijnlijk wat herkenbaarder, maar wandelaars van de generatie van Josephine waarschijnlijk onbekend:

In de beginjaren van de telefoon was een telefoonaansluiting thuis nog niet gebruikelijk, en de meeste mensen waren afhankelijk van deze openbare telefooncellen om contact te leggen. Wanneer je wilde bellen, stond je in de rij met een handvol kwartjes om een gesprek te voeren. De verbinding werd automatisch verbroken zodra het geld op was. Binnenin de telefooncel vond je een kofferrek voor je persoonlijke spullen en opklapbare telefoonboeken met de contactgegevens van mensen in Amsterdam.

Tegenwoordig zijn veel van deze telefooncellen verdwenen, maar ze blijven een belangrijk symbool van een tijdperk waarin communicatie nog een stuk minder mobiel was. Het is fascinerend om te bedenken dat deze nu vaak vergeten objecten ooit zo’n centrale rol speelden in het stadsleven. Maar niet getreurd dus, hier in de tuin van het Rijksmuseum kan je er nog eentje vinden!