Mr. Visserplein

In de jaren dertig nam het autoverkeer in de stad namelijk toe. Er kwamen plannen om een snelweg te realiseren die de stad van al het verkeer zou ontlasten. De gemeente was ervan overtuigd dat door de straten te verbreden, zoals goed te zien is in de Wibautstraat, het probleem zou worden opgelost. De huizen moesten dus wijken. Met mooie benamingen als ‘de Wibaut-as’, ‘Stalin-Allee’ en de ‘Va-Rastrook’ (Valkenburgerstraat-Rapenburgerstraat) is men toen begonnen in
de Wibautstraat. Oude huizen opkopen, slopen en een brede weg aanleggen.

‍
Waar de Wibautstraat uitloopt op het Waterlooplein neemt de weg een bocht naar rechts. Vroeger reden de auto’s hier onder de grond, met de bocht mee, richting de IJ-tunnel. Eigenlijk was het de bedoeling dat deze weg een bocht naar links zou krijgen, de Jodenbreestraat op, de Nieuwmarkt over, eindigend bij het Centraal Station.

Gelukkig zijn de plannen mede door protesten van de buurtbewoners nooit uitgevoerd. Maar alhoewel de snelweg door de Nieuwmarktbuurt
nooit is gekomen, bevindt zich onder de Waterloopleinbuurt een groot ondergronds verkeersplein: het Mr. Visserplein.

De onderdoorgang had voetgangerstunnels met verschillende uitgangen, en bovengronds een rotonde met in het midden een tramhalte. Van bovenaf kon je het voortrazende verkeer onder je door zien gaan. De voetgangerstunnels werden niet veel gebruikt omdat die vaak vies en onveilig waren en het werd een ideale plek voor junks en graffitispuiters.

Amsterdammers kozen daarom meestal de kortste weg en dat was gewoon oversteken.
‍

Aangezien de plannen jarenlang niet helemaal van de grond kwamen werd de tunnel op het laatst alleen gebruikt voor het verkeer richting
de IJ-tunnel. Hij werd uiteindelijk gesloten.

‍