Raamgracht

Deze gracht was dé plek voor de textielweverijen. Ook werd het textiel hier gekleurd en uitgehangen om te drogen. De Raamgracht dankt zijn naam aan de ouderwetse ‘droogrekken’, die hiervoor werden gebruikt. Zo’n ‘raam’ was niks anders dan een oude houten plank, waar het textiel overheen werd gehangen. 

Het kleine grachtje ligt vol met woonboten. Woonboten in Amsterdam hebben hun oorsprong in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, toen ontstond er namelijk een groot woningtekort in Nederland. Vanwege een schaarste aan traditionele woningen en een overdaad aan grote schepen die niet meer gebruikt werden, begonnen mensen meterslange binnenvaartschepen om te bouwen tot woonruimtes. Ook nog eens een stuk ruimer dan het aanbod aan wal. 

Dit bleek een super nuttige oplossing en zorgde voor een explosieve groei van het aantal woonboten in de stad. 

De gemeente ging er toentertijd wel van uit dat wonen op het water een tijdelijke oplossing zou zijn. Als ‘tussenwoning’, als je bijvoorbeeld voor een woning aan wal nog op een wachtlijst stond. Maar in de jaren '60 en '70 groeide de populariteit van woonboten opnieuw explosief. Met name de ‘schark’, was populair. Deze mix van een schuit en een woonark gaf bewoners de mogelijkheid om midden in het centrum op de gracht te wonen met het comfort van een woonark, maar ook de vrijheid om te verplaatsen, door het ontwerp dat gemaakt was om zich door de grachten te kunnen verplaatsen. Ideaal dus; een huis dat drijft én kan varen. 

Deze alternatieve woonstijl viel erg in de smaak. Het merendeel van de woonbootbewoners was daarom beslist niet meer van plan om nog naar de wal terug te keren voor een woning. Tegenwoordig telt Amsterdam 2.800 woonboten, die allemaal verbonden zijn aan een vaste ligplaats.